25 jaar geleden begon ik mijn carrière als redder. Geen Baywatch-babe, maar veeleer het type dat zelf ook gemotiveerd was om baantjes te trekken. Dagelijks heen en weer zwemmen. Twee jaar lang. Tot het te veel aan chloorwater de waterrat in mij de das omdeed. Niets of niemand kon me nog motiveren om zelfs mijn kleine teen van het koude water te laten proeven
Als bewegingscoach hoor ik het wel vaker. Motivatie wordt vaak 'moetivatie' als de goesting er niet meer is. En wie of wat kan je op zo'n moment opnieuw die drive geven om er toch weer aan te beginnen?
Ikzelf moest niet ver zoeken, hij slaapt namelijk naast me. Mijn vriend, die heel graag zwemt, heeft me kunnen overtuigen om te investeren in een nieuw badpak. Ik koos voor rood. Baywatch-rood 😉
Twee jaar later fiets ik nog steeds wekelijks naar 'de zwemkom', waar een vriendin me staat op te wachten. Het doet me deugd, het fietsen, het zwemmen, de babbel met mijn vriendin.
Weet je, je hoeft het soms niet ver te zoeken.
