Als kind had ik een knikkerpot. Je kent het misschien wel. Telkens
als ik ‘flink’ was, verdiende ik een knikker. Thuis van school en direct mijn
huiswerk maken? Een knikker. Helpen afdrogen? Een knikker. Mijn kamer
opruimen? Een knikker. Tot mijn pot vol zat met knikkers en ik een beloning
verdiende. Ik was niet altijd een engeltje, dus verdwenen er ook vaak knikkers
uit mijn pot. Mijn rekenboek niet bij? ‘De schuld van de leraar.’ Ruzie
met mijn broer? ‘Hij was begonnen.’ Altijd vond ik wel een schuldige wanneer
het fout liep.
Die knikkerpot kun je vergelijken met je lichaam. Een volle pot knikkers staat
voor een gezond lichaam. En dat fitte lichaam kan wel wat voordelen opleveren
wanneer je de diagnose kanker krijgt. Beschouw het als een stapje
voor, als een extra reserve. Het begint vaak al bij het krijgen van het slechte
nieuws. Stress en slapeloosheid zijn een eerste aanval op je lichaam. De
eerste knikkers verdwijnen nu al uit je pot. Een operatie? Een weekje in het
ziekenhuis? Eventueel langer aan het bed gekluisterd? Ook dat kost heel
wat van je knikkervoorraad.
Ze graaien er serieus in wanneer je arts beslist dat chemo noodzakelijk is.
En misschien wordt er nog besloten dat radio- en/of hormoontherapie ook
op jouw medische fiche komen te staan. Hopelijk heb je tegen dan nog wat
voorraad, of misschien heb je het aantal knikkers weer kunnen aanvullen.
Nu besef ik hoeveel geluk ik had de kans te krijgen om die knikkerpot van
tevoren te vullen. Met een mama die gezond kookte. Met een papa die op
het juiste moment besliste het goede voorbeeld te zijn voor zijn tienerkinderen
en stopte met roken. Met de strenge opvoeding die ik kreeg en die
ervoor zorgde dat een goede nachtrust een gewoonte werd. Met het sportieve
talent dat ik met mijn DNA (weet je nog?) meekreeg. Niet iedereen
krijgt die kansen. Niet iedereen heeft dat geluk.
Na de eerste chemo, dus ongeveer acht weken na mijn operatie, startte ik
opnieuw met plannen en bewegen. Ik wist hoe mijn lichaam zou reageren
wanneer ik weer in actie schoot; dat had ik geleerd tijdens mijn opleiding
bachelor Lichamelijke Opvoeding. Ik voelde het al snel positief evolueren.
Ik nam voldoende rust. Ik kon weer genieten. Tot de volgende behandeling.
Want telkens opnieuw kreeg de chemo me klein. Telkens opnieuw kregen
mijn bloedwaarden een duw. Maar telkens opnieuw kon ik op tijd recupereren
voor de volgende kuur.
Bewegen heeft me vóór, tijdens en na de behandeling echt geholpen. Durf
te starten, durf te bewegen, durf te plannen, durf te weten, durf te evolueren,
durf te eten, durf te rusten, want het wordt tijd om weer te genieten.
Durf die eerste stap te zetten, durf opnieuw te geloven in je lichaam, durf
ervoor te gaan.
Wil je er meer over lezen? Bestel nu mijn boek 'Bewegen na kanker'.
